Lag Lagana

Mér finnst ég varla heill né hálfur maður                           og heldur ósjálfbjarga, því er verr.               Ef værir þú hjá mér, vildi ég glaður           verða betri en ég er.   Eitt sinn verða allir menn að deyja.         Eftir bjartan daginn kemur nótt.                   Ég harma það, en samt verð ég að segja,               að sumarið líður allt of fljótt.   Við gætum sungið, gengið um, gleymt okkur með blómunum.                   Er rökkvar ráðið stjörnumál. Gengið saman hönd í hönd, hæglát farið niður á strönd. Fundið stað, sameinað beggja sál. Horfið er nú sumarið og sólin,                            í sálu minni hefur gríma völd.                         Í æsku léttu ís og myrkur jólin;                  nú einn ég sit um vetrarkvöld.   Eitt sinn verða allir menn............. Ég gái út um gluggann minn          hvort gangir þú um hliðið inn.                 Mér alltaf sýnist ég sjái þig. Ég rýni út um rifurnar. Ég reyndar sé þig alls staðar.       Þá napurt er, það næðir hér      og nístir mig.